2023 gaf ik de naam veerkracht.
2022 was een druk jaar met succesjes en tegenslagen. Ik voorvoelde begin 2023 dat dit wel eens een jaar zou kunnen worden waarin ik meer uitgedaagd zou worden om tegenslagen het hoofd te bieden. Hoe dan balans te houden in lastige tijden voor mijzelf, mijn vrouw Inge en mijn team? Veerkracht werd mijn thema voor 2023.
Veerkracht had in 2023 mijn aandacht, bewoog naast mij als een medereiziger. Ik heb er geen boeken over gelezen. Ik heb er geen specifieke workshops over georganiseerd. Ik heb ook niet deelgenomen aan bijeenkomsten waarin veerkrachtigheid centraal stond.
De eerste maanden van 2023 gingen leven en werk redelijk stabiel. Ik heb twee banen, mijn werk in het UMC Utrecht en mantelzorg. De regelmaat waar die aandacht verdeeld werd verliep voorspelbaar. De mantelzorg vroeg nog steeds dagelijks 4 uur aandacht, het werk liep gewoon door, ik wandelde minder nu het werk op locatie meer plaatsvond.
In het voorjaar zo rond april ontstond er een situatie waarin veel negatieve impulsen mijn aandacht vroegen:
twee grote projecten vroegen meer aandacht van mij ervoor te zorgen dat de mensen uit mijn team niet zouden worden overweldigd door de hoeveelheid werk en eisen
de rol van innovatiecoach gaf weinig plezier en veel spanning omdat enkele deelnemers in die groep mijn faciliterende rol niet konden rijmen met mijn functie als leidinggevende en de confrontatie opzochten met de manager in mij
Inge kreeg te maken met meer complicaties en klachten die de intensiteit van mantelzorg verhoogden en de zorg over 'hoe verder' deden toenemen
improvisatietheater verruilen voor een schrijfcursus bleek niet zo’n succes. Ik miste de lichtheid van spelen en voelde mij niet prettig in een groep met veel negatieve (zelf)kritiek.
Ik herinner mij die tijd als dat het leven mij wat veerkrachtigheid betreft behoorlijk op de proef stelde. Het gevoel overheerste dat iedere goede intentie zich vertaalde naar een negatieve uitkomst, Wat ik ook aanraakte, het pakte vanzelf negatief uit. Ik voelde mij breekbaarder en onzekerder worden.
Op een zaterdag reed ik op de fiets terug naar huis van boodschappen doen. Ik steek dan een kruispunt over met een voor automobilisten onduidelijke verkeerssituatie. Uit het rijgedrag van een van links aankomende automobilist maakte ik op dat mij voorrang werd verleend. De auto remde af. Maar trok vervolgens weer op om vervolgens vlak voor mij hard te remmen. De automobilist stapte briesend schuimbekkend uit en wilde wijzend naar de verkeersborden zijn gelijk te halen. Dat was het moment in 2023 dat ik vond dat het genoeg was.
Ik moest deze negatieve spiraal écht een halt toeroepen:
stoppen met negativiteit van de schrijfcursus
energie halen uit impro workshops verhalen vertellen
niet continueren van de rol van innovatiecoach en op een natuurlijk moment stoppen
hulp van Buurtzorg inroepen
Inge bewegen hulp buiten mij te aanvaarden
grenzen stellen aan wat Inge van mij als mantelzorger kan verwachten
grenzen stellen aan wat van mijn team verwacht kan worden
aandacht geven aan een ernstig zieke collega
luier leidinggeven (meer er voor zijn)
meer wandelen
energie halen uit he oppakken en doorzetten een vernieuwde versie van de training Connecting Change Agents.
Uit de laatste volgde nog een reeks van 10 sessies Stay Connected!, sessie met aandacht voor Deep Democracy, Roos van Leary, opstelling maken, Dramadriehoek, verhalen vertellen etc. De laatste twee sessies gingen door gebrek aan deelnemers niet door. Om de klassieker maar eens te herhalen; "De cursus omgaan met teleurstellingen ging helaas weer niet door" . Deze tegenslagen deden nu niets af aan het plezier en de voldoening die ik had beleefd om de workshops te maken. Nietje door al de hand-outs en er is een boekje van ca 100 bladzijden.
Aan het einde van het jaar zat ik voor de tweede maal met Inge op de SEH. Dit keer was er aandacht en overgave in plaats van onrust en geleefd worden.
Aan het einde van het jaar werd de Go Live voor een van de twee grote projecten uitgesteld. Het maakte mijn team niet uit. Zij waren er toch wel klaar voor.
Als laatste klus in het werk dit het jaar faciliteerde ik een workshop voor een andere afdeling en kon ik mijn rol als leidinggevende goed transparant parkeren.
Wat heeft mij een jaar aandacht geven aan het thema veerkracht dan gebracht? Samenvattend:
veerkracht heeft meer te maken met verliezen en teleurstelling dan met winnen en succes
om veerkrachtig te zijn moet je grenzen stellen aan verwachtingen, minder verwachten van jezelf, minder van de ander (je partner, je kind, je ouders), minder van je werk en minder van je team en minder van ….
om veerkrachtig te zijn is perspectief noodzakelijk, hoop op beter en vertrouwen in wat komen gaat. Vertrouw meer in jezelf, in de ander (je partner, je kind, je ouders), jouw bijdrage in het werk en stel vertrouwen in jouw team, in …..
In de volgende blog lees je meer reflecties op veerkracht.