De laatste twee weken voor ik vrij zou zijn, wist ik het zeker “ik ben echt aan vakantie toe!”. Nu heb ik dat gevoel altijd wel als de vrijheid van de vakantie lonkt. Alsof het verlangen naar vrij zijn ineens voelbaar wordt en werken even niet meer vanzelf gaat. Het is dan hard werken om te werken. Dit keer was het anders en meer. Het monotone ritme van werk en zorg begon een sleur te worden: 05.30 uur opstaan, mantelzorg, klaar maken voor de dag,ontbijten 06.45 naar station 07.04 trein vertrekt, laptop open, werken 08.15 op kantoor, werken 18.40 uur thuis,eten klaarmaken, eten, mantelzorg, opruimen 20.45 ontspanning 22.00 mantelzorg, klaar maken voor de nacht 23.45 uur licht uit, slapen. Het strakke ritme is nodig en wenselijk. Binnen deze kaders is veel mogelijk om werk en leven leuk, leerzaam en betekenisvol te houden. Alleen begon het strakke ritme de laatste werkweken de spontaniteit zwaar te overschaduwen. Op een van de eerste dagen vrij ga ik er alleen op uit. Normaal gesproken een lange wandeltocht, nu met temperaturen boven de 30 graden een fietstocht door het Twents-Duitse grensgebied. De rust en uitgestrektheid van bos, struwelen en akkers waren de ideale plek om alleen te zijn. Want dat is waar ik dan het meest naar verlang, even niet, gewoon niet. Fietsen, alleen met mijn gedachten. De vrijheid om mooie-lelijke, goede-foute, zinnige absurde gedachten te hebben en die al fietsend weg te blazen. En ook even met niemand rekening houden. Doen wat ik nu zelf wil, is dat geen vrijheid? Ik moest al fietsend denken aan een van de subthema’s van agileonthefly “onvrijheid in relaties”. Kun je uberhaupt vrij zijn in relaties? Of is vrijheid alleen mogelijk buiten relaties en als dat zo is, kun je buiten relaties? Het verlangen naar spontaniteit in relaties is er ook. Als iets te veel gepland is, vind ik het al gauw niet leuk meer. Aan totale spontaniteit moet ik ook niet aandenken, alles permanent aan het toeval overlaten en een speelbal zijn van gebeurtenissen. Ik wil geen speelbal zijn, niet ten gevolge van willekeurig toeval en ook niet van mijn wil. Want ook te veel plannen maakt je tot slaaf....van jouw wil. De vakantieperiode is een mooie om te oefenen in niet-niet. Niet niet plannen en niet niet-spontaan. Het is geen niets doen! Het is niet-doen. Contouren en ideeën voor activiteiten hebben we samen en deze kunnen we ook loslaten. we geven toe aan impulsen om iets anders te doen en deze ook kunnen laten schieten. En dat allemaal zonder spijt, schuld of welk ander negatief gevoel of gedachte. De vakantie is zo altijd wel een geweldige tijd, ondanks of juist dankzij tegenvallers zoals het weer of ziekte. OnTheFly, waarom noemde ik het Agile OnTheFly? De naam van de website die op 2 januari gecreëerd is, is spontaan opgekomen.Het hoofdthema zou iets te maken gaan hebben met mens en Agile. Pas later werd duidelijk dat het hoofdthema zou zijn: mens zijn in een agile tijdperk. Mens - Agile - OnTheFly. Op 2 januari 2018 probeerde ik al het gevoel te pakken van het onderwerp dat gaat over het momentum waarin alles klopt om een volgende stap in de toekomst te zetten als mens in een team en in een organisatie. Waarin we nu kiezen voor een stap in de toekomst die recht doet aan wat zich aandient en waarvoor wij willen zijn. Zo’n moment, onthefly, ontstaat van zelf en ook niet. Het is proberen niet te proberen. Een heerlijke vakantie ervaren wij nu omdat we verwachtingen hebben en deze loslaten, omdat we onverwacht ongepland de dagen vullen, inhoud geven. Het is als ademen en open aanvoelen wat je wilt, kunt en doet. Ik gun mijzelf en alle werkenden ook zo'n relatie van afstemmen in het werk. Voor scrum masters, Agile coaches, produkt owners en managers in het bijzonder de kunst om tijdens het werk even vakantie te nemen en niet-doen. Fijne vakantie, ook op het werk. But we're just beautiful people with beautiful problems, y
eah Beautiful problems,
God knows we've got them
But we gotta try (la, la, la) E
very day and night (la, la, la)