Gemier in het project. Dat is wat mij overvalt nu het volgende project echt opgetuigd moet worden. Nadat JA! is gezegd tegen de definitieve gunning van dit project waar ik leiding aan ga geven, is er na de drukte de stilte. Ik ervaar de onrust als van het oog van de orkaan. Ik weet dat er snel weer veel werk verzet moet worden.
Ik ervaar gemier in het project. Gemier, omdat er veel in steigers gebracht moeten worden. Gemier, omdat er zoveel ineens niet meer vanzelf gaat. Gemier, omdat ik wel heel druk ben en eigenlijk ervaar dat er geen vooruitgang wordt geboekt. Gemier in mijn hoofd.
Vorige week zag ik een mierennest in opbouw. Ik wandelde met Inge door het bos en we stonden stil. Kijkend naar het gemier van de mieren. Als je niet zou weten dat zij met elkaar via feromonen communiceren en dat iedere mier een duidelijk taak in zijn leventje heeft, dan zou je denken: wat een chaos! Mieren die doelloos rondlopen, mieren die met een dennennaald lopen, mieren met een dode kever in de weer, mieren met een eitje op sleeptouw. Mieren met hun gemier.
Bij de start van het project moet van alles en nog wat geregeld worden en gaat het ook gewoon om structuur, inrichting en beheersing. Harde zaken van een project om de boel strak te regelen. Uiteindelijk moeten we ook gewoon van elkaar weten wie wat moet doen, waarmee en hoe. Nu even niet waarom, waartoe en waarvoor jij er bent in dit project. Achter behoeften van de leden van het projectteam gaan ook hele basale behoeften schuil als: werkplek, uren besteding, vakantieplanning, koffie, overlegruimte, werkplek, duidelijkheid. En voor de leden van de projectboard: metingen op de kwaliteit, voortgangsbewaking, voldoen aan CMMI level 3, transparant en controleerbaar zijn op tijd, geld, kwaliteit en scope.
Ik lees Inge het verhaal van de mier en de eekhoorn voor van Toon Tellegen. De mier en de eekhoorn lopen op een dag door het bos en komen een zwarte muur tegen die midden op het pad staat. Die muur stond er gisteren nog niet. De eekhoorn wil er om heen en daar wil de mier niets van weten. Onvermoeibaar bedenkt de mier het ene na het ander plan om over de muur te komen. ‘We zouden er om heen kunnen lopen…’ stelt de eekhoorn opnieuw voor. ‘Daar is het nu te laat voor’, zegt de mier. ‘Dan hadden we dat meteen moeten doen’.
De eekhoorn geeft na een aantal pogingen op en laat de mier zijn gang gaan. Tegen de avond gaan ze naar huis. De mier is zwaar gehavend en gebutst en leunt zwaar op de eekhoorn. ‘Morgen lach ik om dat muurtje” , zegt hij. “Let maar op, eekhoorn.’
De eekhoorn en de mier bij de start van het project. De mier in mij zegt 'kom op, je geeft leiding aan dit project, ga onvermoeibaar door met het slechten van de muren om te kunnen starten. Zorg ervoor dat je straks met je team voor het doel aan de slag kan. Doe alles volgens het boekje en doe het zorgvuldig. Dat is nodig om het hele configuratiemanagement, kwaliteitsmanagement, risicomanagement en de besturing goed op orde te hebben.
De eekhoorn in mij zegt dat ik niet zo moeilijk moet doen, vertrouwen moet hebben en mensen vooral moet motiveren. Neem toch de kortste weg, want daar achter, daar kun je gewoon gelijk beginnen! Doe nu niet zo moeilijk en begin gewoon!
Een week later komen we weer langs het mierennest in het bos. Onwillekeurig verwachten wij dat het mierennest gegroeid zal zijn. Maar nee. Het nest heeft voor ons geen verandering van betekenis gekregen. Alles lijkt het zelfde. Met dezelfde drukte.
De mier en de eekhoorn in het boek zijn vrienden en steunen elkaar. In de opstartfase van het project hoort het gemier en de onrust erbij. Het is nog niet eens gedoe in het project met de ander, het is het gedoe met de muur: de structuur, de organisatie, de inrichting, de beheersing.
Toch, net als in het mierennest, is er een onwaarneembare vooruitgang. Iedereen is nog een beetje zoekend en langzaam maar zeker is voelbaar dat de beweging de kant op gaat van een goede start. De druk om echt met elkaar aan de slag te gaan wordt merkbaar . En hoeveel de mier in mijn hoofd ook zegt dat ik door moet gaan met plannen en regelen, pas 17 juni kunnen we echt starten, zodat ik maar beter even de boel de boel kan laten.
De mier in mij is de afgelopen week goed bezig geweest. De eekhoorn in nu even aan zet. Het is weekend, en omdat het volgende week nog even kan, neem ik maandag vrij. Dinsdag is het weer tijd om over de volgende muur te klimmen.
Comments