Want we moeten verder Hoe dan ook tot het niet meer lukt Tot het niet meer gaat Dat zien we dan wel weer
Spinvis. De Grote Zon
De vraag kwam uit het niets: of ik mee wilde werken aan een interview over mijn rol als mantelzorger en hoe ik die rol combineer met mijn werk? Ik stemde in. Het is van belang dat die rol bespreekbaar is, als een gegeven waar werkenden mee te maken hebben in verschillende omstandigheden. Mantelzorger is voor mij als mens ook een van mijn identiteiten.
Het verhaal geeft één beeld van hoe het is om mantelzorger te zijn met een partner. Er zijn nog 4,4 miljoen andere verhalen over zorg voor partner, kind, ouder, vriend(in), buur.....
Ik ben daarom ook blij met de keuze van de auteur om mijn verhaal vanuit zijn beleving en interpretatie te schrijven. De afstand die daardoor gecreëerd wordt, maakt het toegankelijker. Het stuk staat gaat over mantelzorg en niet over mij. Hieronder staat de publicatie integraal vermeld.
Het belangrijkste is: ik ben niet alleen hierin! Het gaat er om dat we weten dat er 4,4 miljoen mantelzorgverhalen zijn.
Tot alle mantelzorgers - in het bijzonder tot hen die zich pas net herkennen in de rol van mantelzorger - zou ik willen zeggen: gelukkige dag, je bent niet alleen!
Dit is het strak ingerichte leven, dag in dag uit, van de mantelzorger die ik op een zonnige herfstdag mag interviewen. Ik puf en zucht al bij het zien van het schema, maar tegenover mij zit een man vol bevlogenheid en energie. Graag neem ik je mee in een gesprek dat zwaar indruk op mij maakte en mij inzicht heeft gegeven in een totaal nieuwe wereld de ‘mantelzorg’.
“We zullen het wel zien”
Het is het moment dat zijn leven voorgoed verandert: hij krijgt te horen dat zijn vrouw een progressieve spierziekte heeft. Vanaf dat moment was het: de blik vooruit, samen de schouders eronder zetten en er het maximale uithalen. Hij gaat voor haar zorgen, ook al heeft hij geen idee wat de toekomst gaat brengen. Ik kan mij zo voorstellen dat soortgelijke situaties bekend voorkomen bij menig mantelzorger.
“Doordat zij een beperking heeft, heb ik ook een beperking”
Waar begon hij aan? Als ik zijn verhaal hoor, vermoed ik dat mantelzorg een zware last op zijn schouders legt. Een last die zich niet beperkt tot gebrek aan tijd. Het gaat veel verder. Hij ziet zijn vrouw worstelen met de ziekte, zowel fysieke pijn als psychisch leiden. Hun relatie verandert. Hij gaat op zijn tenen lopen om alle ballen in de lucht te houden. Hij neemt in ‘piek momenten’ zorgen mee naar het werk “hoe zal het nu zijn?” “ze doet toch niets geks??” en hij geeft ambities en dromen op. Mantelzorg dwingt hem keuzes te maken. Doet hij dit niet - of laat hij die door anderen maken - dan wordt hij geleefd. Dat houdt hij niet vol en zijn partner ook niet. Voor hem, die zijn partner helpt uit liefde en zorg, is kiezen voor zichzelf een uitdaging.
“Mantelzorg heeft me gevormd als persoon, niet alleen thuis maar ook op mijn werk”
Welke keuzes maak je? Dat is een proces van vallen en opstaan. Zelf noemt hij het ‘het leven’. Diepgaande gesprekken vol reflectie en het delen van ervaringen met zijn vrouw lijken de basis te zijn. Samen zoeken naar hoe het leven zo goed mogelijk in te richten, zonder daarbij elkaar te kort te doen. Samen diepe dalen doormaken, er niet alleen voor staan. Samen ook van de mooie dingen genieten. Ik mag het misschien niet denken, maar hoe bijzonder dat je dit zo samen mag doormaken. Hij kiest nu duidelijk voor zijn relatie, zijn werk en een hobby. Dat is voor hem voldoende om echt gelukkig te zijn. En dat alles strak georganiseerd.
“Ik wil gezien worden als normaal mens, niet als mantelzorger”
Werk heeft een bijzondere plek in zijn leven. Werk geeft hem de kans uit zijn rol als mantelzorger te stappen, vakman te zijn en daarvan te genieten. Dit kan volop als de situatie redelijk “stabiel” is. Wanneer het slechter gaat met zijn vrouw heeft dat gevolgen. In deze “piekmomenten” is het voor hem soms niet te plooien. Capgemini en zijn opdrachtgever weten van de situatie. Het geeft hem de ruimte om bij pieken samen te zoeken naar een oplossing. Zijn afsluitende tip: wees bewust dat je als mantelzorger met piekmomenten te maken krijgt. Regel je omgeving in dat je (samen) kunt zoeken naar de juiste oplossing. Met een handdruk eindigt het gesprek.