Verlate droefenis en een sprankeling

Vera Anna Hofmann - Start Art of Agile - 2 april 2019

Vandaag 1 juni 2025 ben ik bedroefd.

Of is het ongepast om verdrietig te zijn over het overlijden van Vera die bijna een jaar geleden is overleden? Vera, met wie ik de afgelopen jaren af en aan heb opgetrokken….en het afgelopen jaar niet….

Het toeval wil dat ik naar haar uitreikte via een bericht op LinkedIn om haar te vragen mee te doen in de reeks Conversation Pieces. “Waarom reageert zij niet op mijn uitnodigingen? Dit event is echt iets dat bij haar interesseert. Ze is doorgaans snel met antwoorden op mail.”

Een mailwisseling met haar was uitgebreid, aandachtig, nieuwsgierig en inspirerend. De laatste was ongeveer een jaar geleden, toe zij druk was met Dare to Imagine en het organiseren van een salon met een thema dat haar bezieling misschien wel samenvat “Turning the tide”. Iets meer dan een jaar geleden had zij via Zoom contact met gezocht voor support voor het vinden van de juiste toon voor haar boodschap van liefde en hoop, in een wereld die aan het verharden was. Het was voorjaar, ik zat buiten in een park, zij zat in de tuin bij haar ouders in Duitsland.

Ik miste haar gisteren in het ontbreken van weerklank. Ik zocht haar op via LinkedIn. Ik mis haar vandaag in de wetenschap dat haar sprankeling er alleen nog in mijn verbeelding zal blijven voortbestaan. Die sprankeling brengen mij terug tot The Art of Agile en andere evenementen die ik – al dan niet samen met Vera - organiseerden. Het waren bijeenkomsten met het oog op het creëren van hoop voor levensvatbare en medemenselijke toekomst. Ik vond in haar een motor voor jeugdig idealisme dat ergens in mij weggestopt was en nodig moest ontwaken. We kwamen met elkaar in contact via een netwerk van enthousiastelingen op het gebied van positieve psychologie en appreciative inquiry. Ik heb genoten en geleerd van haar verbeeldingskracht en lef in The Art of Agile events. In een blog daarover is zij in twee filmopnames terug te zien.

Met het creëren van deze blog heb mijn gevoelens van verlies in eenzaamheid een uiting weten te gegeven. Want ja, met wie deel je die gevoelens en gedachten zoveel later?

En nu, nu is er ook een beetje ruimte om de sprankeling van Vera weer binnen te laten. Het idee is geboren om een werkvorm te bedenken – misschien wel een event in de reeks Conversation Pieces – dat de sprankeling van overledenen centraal stelt en daad voegt bij het idee dat de doden voortbestaan in onze gedachten. Het is nog maar een idee.

Terwijl ik huil, stemt het idee mijn gemoed wat vrolijker na het lezen van het onverwachte verlies, bijna een jaar later beseffend, van Vera Anna Hofmann, overleden op 33-jarige leeftijd, ergens in de zomer 2024.